Een lieve pappa, die veel humor had. De jongste van 15 kinderen. Creatief in doen en woorden. Stapelgek op zijn kleinkinderen, die kon hij goed verwennen.

Ik zal het nooit vergeten te weten wat het is.
De traagheid van gemis, het niets meer kunnen geven.

Aan je bed gezeten deed het me pijn je zo te zien. Je hoofd op het kussen, je lichaam op het bed. Jouw berusting tegenover mijn verzet.

Het is moeilijk terug te halen hoe je was toen ik als kind het onsterfelijke in je ogen las. Doodgaan was niet iets om stil bij te staan. Pas als volwassene kreeg de dood een naam, jouw naam.

Bij jouw sterven sterft het kind in mij. Je bent er niet maar je gaat me niet voorbij. Je hebt er meer dan ooit tevoren. Door de dood heen gaat een mens toch niet verloren.

In wie ik ben daar is een stuk van jou. Dag pa, een woord van afscheid en van rouw. Maar ook een groet want ik herken jouw zijn in mij. En dat gaat niet, toch nooit voorbij.

18 jaar geleden, maar nog iedere dag in mijn hart. Je was mijn held, steun en toeverlaat. Je was mijn papa en dat blijft voor altijd. De beste opa, broer, oom en schoonbroer die ik ken.